Aquesta glèisa se sonava un còp èra Sant Pèire d’Autpol, e es encara lo centre de la pus vièlha parròquia de MasAmet que s’estira amont-naut suls plans d’Aupolés. Paréis pel primièr còp dins de documents en 933. Foguet mantum còp arroïnada pels las guèrras e lo temps marrit. La bastissa que se vei uèi foguèt bastida en 1824.

Los diferents gras de creis de la sapinièra (Piceàs e Saps de doglas) se veson plan. Las fòrtas plantacions d’en la Montanha Negra de rosinoses dins la annadas 1950, consequéncia de la depresa agricòla, a pas favorizat lo mesclun de varietats d’arbres. Aquel biotòp plan tampat agrada a qualques aucèls : Mesenga negra e Mesanga tufada, Reipetit tufat e Pic negre. Aquel d’aquí es lo pus bèl de totes (mesura dusca 51 cm) e lo mai forestièr. Lo mascle amb son plumatge tot negre cofat d’una calòta roge es plan caracteristic. Amb son bèc tamborineja sus de brancas o de fusts secs, çò que se pòt ausir a un quilomètre. Un còp abandonats los vièlhs traucs del pic son ocupats per de Mesengas, de Bécabòsques, e tanben per de rosegaires, de Martas e tanplan d’abelhas e de vèspas. De gaitar cap al Pic de Nora se pòt entreveire qualques espandis dobèrts (brugals, pelencs secs et pradas d’estiva) de biotòps que venon escasses en Montagna Negra ; La Ruissa blanca, la Popòla comuna frequentan aqueles airals (tenaments de caça e de nidificacion)